Niniejszy artykuł służy jedynie celom informacyjnym i ma na celu przedstawienie rodzicom innej strony przymusowych zabiegów medycznych, jakim poddawane są ich dzieci, zwanych szczepieniami. 

Jednocześnie informuję, że nie jestem ani epidemiologiem, ani specjalistą do spraw szczepień, nie posiadam również wykształcenia medycznego. 

Dzięki bogu, jestem Fitoterapeutą i zajmuję się rzeczywistym przywracaniem zdrowia ludziom, którzy często w choroby zostali wpędzeni przez wyżej wymienionych. 

Temat szczepień bardzo mnie zainteresował , kiedy to moje dziecko zostało uszkodzone przez lekarzy a żaden NOP nie został zgłoszony.

Ja sama prawie umarłam dzięki dobroczynnym koktajlom odczulającym a gdy zgłaszałam skutki uboczne byłam nazywana hipochondryczką i odsyłana do psychiatry.

Każdy rodzic ma prawo wiedzieć co podawane jest jego dzieciom, jakie skutki uboczne to oraz dlaczego sam producent zrzeka się odpowiedzialności za własne, jakże zdrowe mikstury. 

Dlaczego w Polsce nie są wypłacane odszkodowania za skutki uboczne szczepień oraz co ważne, dlaczego ulotki tych samych szczepionek zawierają inne informacje w języku angielskim oraz inne, znacznie uboższe w języku Polskim? 

Czyżby producent starał się ukryć coś przed polskimi rodzicami?

Historia Rtęci

Przez blisko 2,5 tys. lat człowiek sądził, że w rtęci kryje się
tajemnica wiecznej młodości. Nazywaliśmy ją lekarstwem na
wszelkie dolegliwości, sekretem wiecznego życia i źródłem wiecznej mądrości.

 W starożytnych Chinach rtęć otoczona była tak
wielką czcią, że wielu cesarzy umierało po zażyciu specyfików –
oczywiście z dodatkiem rtęci – które według uzdrowicieli miały
rozwiązać wszelkie problemy zdrowotne władcy. I chyba rzeczywiście rozwiązały, jeśli spojrzeć na to z określonej perspektywy.

Ale nie tylko w krajach Azji rtęć zyskała ogromną popularność. Eliksiry z jej dodatkiem święciły triumfy również w Anglii, Europie kontynentalnej, a także w Nowym Świecie.

 W XIX wieku amerykańskie i angielskie uczelnie medyczne kształciły
rzesze lekarzy, a pierwszym, co im wpajano, to żeby choremu
– niezależnie od wieku, płci czy objawów – podawać szklankę
wody z rtęcią. Ta swoista „terapia” służyła wywołaniu poronienia, ale stosowano ją również przy leczeniu „kobiecej histerii”,
czyli sytuacji, kiedy kobieta wyrażała własne zdanie.

 Ale XIX wiek nie był tak do końca okresem ciemnoty. Koniec
końców naukowcom udało się ustalić, że rtęć jest śmiertelnie
niebezpieczną dla życia toksyną, która odbierze życie każdemu,
kto ją wypije lub choćby jej dotknie.

 Od wielu stuleci znane były przypadki pacjentów, którzy zmarli w wyniku zatrucia rtęcią. Dlaczego zatem pierwiastek ten był tak wysoko ceniony?

Po części dlatego, że stał za nim demon industrializacji. Już
samo to wystarczyło, żeby uczynić z rtęci lekarstwo wszech
czasów. Pamiętajmy, że to nie skuteczność napędza zdrowotne
mody.

Ruch propagatorów rtęci gwałtownie wyhamował w połowie
XIX wieku. Coraz więcej ludzi – i to bez względu na pochodzenie – miało dostęp do lekarza. Mogłoby się wydawać, że
to dobrze, ale kiedy rzesza pacjentów zalała gabinety świeżo
upieczonych specjalistów, okazało się, że wielu opuszcza je
z drgawkami, gorączką, objawami choroby psychicznej, w niekontrolowanym gniewie, z tikami nerwowymi, skurczami mię-
śni i trudnościami z mową. Stało się jasne, że wizyta u lekarza
grozi zatruciem.

 Wyobraźmy sobie sytuację, w której matka pięciorga dzieci
posyła cierpiącego na podagrę męża do szpitala. Po powrocie
mężczyzna cierpi na zaburzenia świadomości, nuci dziecięce
rymowanki i nie może skoncentrować wzroku. Już to wystarczyło, żeby skutecznie zniechęcić wszystkich do wizyt u lekarza.
To objawienie doprowadziło do 25-letniej posuchy na rynku.
Ludzie woleli się pochorować, niż odwiedzić gabinet lekarski
i postawić na szali swoje życie. Uczelnie medyczne straciły
dotacje.

 Właśnie na to czekali uzdrowiciele i specjaliści od medycyny
naturalnej. Przez jakiś czas homeopatia, chiropraktyka i inne
formy medycyny alternatywnej zyskały szaloną popularność.
Wreszcie jednak lekarze nadgonili konkurencję i zaczęli informować o zarzuceniu terapii żywym srebrem (płynną rtęcią),
co pomogło im częściowo odzyskać zaufanie pacjentów.
Ale demon rtęci potrzebował swoich ofiar i wymyślił nowe
przebiegłe sposoby, żeby dostać się do organizmu człowieka.

A. Williams "Boski Lekarz".